Verhuizen

In augustus vorig jaar zijn onze spullen opgeslagen in twee zeecontainers en op 17 december werden deze containers hier de straat ingereden. De eerste dag werden alle spullen uitgeladen en naar de juiste plaats in huis gebracht. De tweede dag hielpen de verhuizers nog tot een uur of twee met het in elkaar zetten van kasten en uitpakken van een aantal grote dozen.

En toen waren ze weg… daar stonden we dan, in ons nieuwe huis, tussen torenhoge stapels dozen!

Van 17 op 18 december konden we hier voor het eerst slapen. De kinderkamers waren het best ingericht, zodat ze een uitstekende eerste nacht konden maken. En hoewel een eerste nacht in een ander bed of nieuwe slaapplaats meestal wat problematisch verloopt (vooral aan het begin van de nacht), sliepen ze hier al snel als roosjes.

Wij zelf belandden op de grond in de werkkamer. Ons hemelbed bleek wat minder ‘hemels’, er ontbraken gek genoeg twee plastic dingetjes die we eerst bij de IKEA moesten halen, voordat het bed gemonteerd kon worden. Die hebben we de dag erna dus meteen opgehaald. Helaas zitten er sinds de verhuizing ook twee grote scheuren in het bed zelf…

In de vorige post schreef ik dat onze hele huisraad enorm goed ingepakt was en dat het verhuisbedrijf geen waarde hecht aan de verschillende spullen. Dat was een mooi verhaal. In de praktijk hebben ze toch een aantal flinke missers gemaakt. De spullen in de eerste container waren goed (soms zelfs te goed) ingepakt. In de tweede container zaten duurdere meubels en die waren ronduit slecht ingepakt, waardoor er onder meer schade is ontstaan aan twee kasten. Tip bij verhuizen: schroef poten en handgrepen van grote zware kasten los bij het inpakken, bewaar ze goed, – evenals plastic dingen en schroeven 😉 – en geef op het verpakkingsmateriaal aan waar bijvoorbeeld de voorkant van de kast zit. De inpakkers waren in ons geval niet de uitpakkers en ook al zijn het professionals, ze kunnen niet ruiken hoe niet standaard meubels ingepakt zijn. Een handgreep is eraf geknapt, heeft de kast wat beschadigd en een deurtje is er zelfs helemaal uitgeklapt, waarbij het scharnier kapot is gegaan. Van een andere kast zijn twee poten afgeknapt. Jammer!

Het gekke is, wanneer je zelf alles gaat verhuizen, zal er ook van alles misgaan. Als een erkend verhuisbedrijf alles voor je doet, accepteer je zoiets minder snel. Het schadeformulier gaan we binnenkort dus ook echt invullen en opsturen.

Een minder kostbare, maar wel lompe actie van de verhuizers was dat ze mijn sieraden op een grote hoop in een verhuisdoos hebben gegooid. Alles lag in vakjes in een la in de kast. Nu is het een grote brei van in elkaar hakende kettinkjes, oorbellen en armbandjes. Ok, het zijn dan geen dure sierraden (die had ik zelf meegenomen), maar aan ieder ding zit wel een verhaal en iets van emotionele waarde. Mannen…

We wonen hier nu bijna vier weken. De tijd vliegt, tegelijk is er al veel werk verzet. We hebben bijzondere feestdagen gehad. Direct al met familie een kerstlunch genoten, heel gezellig! Met oud en nieuw hebben we hier met negen volwassenen en elf kinderen een hele leuke tijd gehad. Op nieuwjaarsdag was de nieuwjaarsduik zelfs onderdeel van het programma. Misschien denk je: “had je daar al zin in?”, maar door mensen uit te nodigen, helpt het ook je huis in orde te krijgen. Het was een flinke stok achter de deur en daardoor schoten we flink op met het uitpakken van die torenhoge stapels dozen. Vlak voor kerst werden de eerste veertig verhuisdozen opgehaald, met dank aan Marktplaats. Met kerst was de begane grond vrij van dozen en al heel aardig ingericht. Met oud en nieuw had ieder een prima plek om te slapen en op dit moment staan er nog maar drie lage torentjes in huis.

Een zinnetje wat de afgelopen weken door mijn hoofd spookte was: “Een verhuizing is geen kattepis.” Geen idee waarom het zo werd geformuleerd, maar ik ben het er wel mee eens. Tegelijk is het super leuk om ’s avonds samen aan het klussen te zijn en alles een plekje te geven. Er een huisje van te maken waar we ons weer helemaal thuis voelen. En met die herkenbare jaren dertig sfeer van ons vorige huis lukt dat al snel heel goed!

Tot de volgende keer!

Groetjes, Martine

Huizen van gemberkoek

Vandaag zijn we aan het bakken geslagen! Ouderwets gezellig in de tijd van “Heel Holland bakt”. Om in de stemming te blijven, hebben we huisjes gebakken, van gemberkoek. Het recept komt uit het boek “koekjes, biscuits & brownies” van Catherine Atkinson. 

Vanmorgen hebben we eerst het deeg gemaakt, dit moest een uurtje in de koelkast.

Vanmiddag zijn we begonnen met het uitrollen en snijden van het deeg. Hiervoor gebruikten we een stuk karton in de vorm van de huisjes. Heel handig om dit vooraf te maken. De raampjes sneden we eruit, voordat de huisjes de oven ingingen.

Een kwartier op 180 graden was lang genoeg. Terwijl de gebakken huisjes op een rooster lagen af te koelen, haalden we chocolade glazuur en versiersels op bij de supermarkt dichtbij. Daarna vermaakten de kinderen, vier deze middag, zich zeker een uur in het Haagse Bos. Even heerlijk klimmen, rennen en spelen in de speeltuin en ze hadden weer volop aandacht voor het versieren van de huisjes.

Hier zijn ze drie kwartier mee bezig geweest, ik deed natuurlijk heerlijk mee. Zo kon ook de jongste een eigen koekhuisje krijgen.

We hebben erg genoten van het maken van deze straat en genieten morgen dubbelop van deze lekkernijen.

Fijne zondag!